قبل از صعود سرطناب، دو کار باید انجام بدهید که در صعود قرقره انجام دادن آنها لازم نیست:

• پشته کردن طناب
• متصل کردن کوییک دراوها به هارنس

نحوه پشته کردن یا تلمبار کردن طناب
شما نیاز دارید که قبل از شروع به سرطناب رفتن ، طناب را پشته کنید تا در زمان صعود بتوانید بدون گیر کردن طناب کارکنید. این کار ساده ای است. طناب را روی یک زیرانداز یک کیسه طناب از یک سر باز کرده و آنرا روی هم بریزید.

نکته : توجه داشته باشید که قبل از صعود سرطناب بهتر است مدتی تمرین سنگنوردی داشته باشید. تمرین در سالن سنگنوردی و یا تمرین با صعود قرقره به شما کمک می کند تا قبل از صعود سرطناب تکنیکها را یاد بگیرید و سپس با سایر تکنیکهای کار با طناب آشنا شوید.

نحوه اتصال کوییک دراو به هارنس
برخی از دیواره های داخل سالن دارای کوییک های نصب شده روی دیواره هستند ، اما در صورت آماده نبودن باید کوییک خودتان را ببرید.

نیمی از کوییک دراو ها را به سمت چپ و نیمی دیگر را به سمت راست متصل کنید. کوییک را از سمتی که داخل بولت می افتد باید به هارنس متصل نمایید. این کار باعث کار راحتتر در زمان استفاده می گردد.

مطمئن شوید که کوییک دراو کافی برای مسیر و به ازای هر بولت همراهتان برده باشید. همچنین دو کوییک اضافه تر از تعداد مسیر ببرید.

در زمان صعود سرطناب ۴ کار است که باید انجام دهید که در قرقره انجام نمیدادید:

• اتصال کوییک دراو ها به بولتها
• اتصال طناب به کوییک دراو ها
• انداختن طناب به کارگاه بالا در انتهای مسیر
• کشیدن طناب در زمانی که کار را تمام کرده اید.

صعود سرطناب : اتصال کوییک دراو به بولت
اگر کوییک دراو ها در حال صعود به دیوار متصل نیستند، شما نیاز خواهید داشت که اول آنها را به دیواره وصل کنید. به سادگی کوییک را به دیواره متصل نمایید.

اگر قبل از آنکه کوییک اول را متصل کرده باشید بیافتید، با زمین برخورد خواهید کرد که البته شخص است.

صعود سرطناب : اتصال طناب به کوییک دراو
راحتترین راه برای اتصال طناب به کوییک این است که انگشتانتان را دور بدنه کاربین بگیرید ، سپس از انگشت شصتتان برای باز کردن زبانه و انداختن طناب داخل کارابین کوییک استفاده کنید.

اگر لازم است کوییک را با دست دیگرتان بیاندازید ، باید بدنه کارابین را با شستتان گرفته و از انگشتان برای انداختن طناب درون آن استفاده کنید.

قبل از صعود سرطناب ، دو کار باید انجام بدهید که در صعود قرقره انجام دادن آنها لازم نیست:
راه دیگر ثابت نگه داشتن کارابین با انگشتان میانی و سپس انداختن طناب با انگشت شست می باشد.

هشدار : بک کلیپینگ(برعکس انداختن)
طناب باید از زیر کارابین کوییک دراو وارد آن شده و از قسمت جلویی آن خارج شود. در صورتی که این موضوع رعایت نگردد ، ممکن است در سقوط طناب از کوییک خارج شود. در اینجا خود طناب باعث بازشدن دهنه کارابین می شود.

وارد آوردن بار در جهت درست به کارابین
مطمئن شوید که کارابین در جهت درست قرار گرفته است. و همچنین دهنه آن بسته شده باشد.

اتصال به کارگاه بالا
در زمانی که به کارگاه بالا رسیدید ، بایستی طناب را در کارگاه بالایی متصل کنید. دیواره های مختلف سیستمهای گوناگونی برای این کار دارند. برخی دارای یک کارابین یا دو کارابین پیچ هستند، برخی از کارگاه ها دارای دو بولت هستند. شرایط می تواند مختلف باشد.

نکته مهم این است که اطمینان یابید از یک کارگاه دو طناب در آن واحد رد نشود. در اینجا با اتصال به کارگاه و انداختن طناب درون آن می توانید روی طناب نشسته و توسط هم طناب پایین داده بشوید. اگر لازم است کوییک ها را جمع کنید در همین زمان پایین رفتن این کار را می توان به سادگی انجام داد. در اینجا حمایت چی باید در ارتفاع هر بولت توقف کند تا کوییک ها را بردارید.

پایین کشیدن طناب
در زمانی که طناب را پایین می کشید، فریاد بزنید ” طناب” تا هر کسی که آنجاست مطلع شود و ریزش طناب باعث ضربه به سر کسی نگردد.

صعود سرطناب : درک پتانسیل سقوط
صعود سرطناب برای اولین بارها می تواند ترسناک باشد. ناگهان شما خودتان را در معرض پتانسیل بسیار بیشتری نسبت به صعود قرقره می بینید. عواقب سقوط در سرطناب هم بسیار جدی تر از صعود قرقره می باشد ، چرا که مسافت سقوط می تواند بیشتر باشد. این باعث بالا رفتن احتمال برخورد کردن با چیزی در مسیر مثلا با گیره های بزرگ یا لبه تاقچه می شود.

اگر شما در زیر کوییک دراو که متصل کرده اید سقوط کنید ، سقوطتان شبیه به سقوط در حالت قرقره می شود ، چرا که طناب در بالای سرشماست.

اگر در زمان سقوط بالای آخرین کوییک دراو باشید که به آن متصل هستید ، شما به اندازه ای که از آن بالا آمده اید ضربدر دو به علاوه دینامیک طناب سقوط خواهید کرد.

این همه است که کوییک دراو را بیش از حد زود نیاندازید. این کار می تواند اغوا کننده باشد. اما انجام آن به معنای مقدار زیادی اضافه طناب است که اگر در همان زمان سقوط کنید ، یعنی سقوط بیشتر.

در عوض صبر کنید تا محل کوییک در بین شانه ها و کمرتان باشد ، سپس آنرا بیاندازید.

سعی کنید در زمانی کوییک را بیاندازید که در موقعیت استراحت هستید. این کار بهتر و آسانتر از کوییک انداختن در زمان استرس و یا بودن روی یک گیره ریز است.

مرتبط : گره هشت تعقیب ، انواع گره پروسیک ، اتصال به کارگاه

صعود سرطناب : موقعیت قرار گیری طناب
توجه داشته باشید که در زمان صعود طناب نباید از بین پاهای شما رد شده باشد. بلکه طناب باید از یک طرف پاها بگذرد. در صورت مورب بودن مسیر طناب باید در جهت مخالف صعود باشد. به طور مثال اگر از مسیر به سمت راست بالا می رود طناب باید در سمت چپ شما قرار بگیرد.

سرطناب (lead)
عمده ترین گرایش سنگنوردی سالنی است و می‌توان گفت سبک استقامتی سنگنوردی است که ورزشکار با درنوردیدن مسیری طولانی و استقامتی با حدود حداقل20 گیره سنگنوردی (در مسابقات سنگنوردی تعداد گیره ها حدود 60 عدد گیره میباشد) خود را به چالش می کشد. حداقل تعداد لازم برای یک صعود سرطناب دو نفر می باشد یک نفر به عنوان حمایت چی و یک نفر صعود کننده. صعود کننده سرطناب را با گره هشت به خود متصل میکند و حمایتچی ادامه طناب را داخل ابزار قفل شونده (giri giri) می اندازد و به هارنس خود متصل میکند تا در صورت سقوط صعودکننده را مهار کرده و شوک ناشی از آن را نیز خنثی کند. صعود کننده در حین صعود طناب خود را داخل میانی ها (quick draw) می اندازد (اولین کوئیک درا در ارتفاع سه متر می باشد) تا در صورت سقوط یا اتمام صعود توسط آخرین میانی مهار میگردد. در مسابقات lead امتیاز صعود کننده بر اساس تعداد گیره های لمس شده توسط شرکت کننده می باشد. در این نوع دیواره های صخره نوردی شکل و عوارض دیواره تعداد گیره و شیب ها میتواند بسته به ارتفاع سالن یا فضای باز و بسته بودن دیواره و عوامل دیگر متفاوت اجرا گردد. در این گرایش افراد مبتدی میتوانند در ابتدای تمرینات خود بسته به نظر مربی صعود خود را به صورت قرقره انجام دهند. به این صورت که در حین صعود نیازی به انداختن میانی ها در مسیر وجود ندارد و طناب از قبل توسط مربی داخل کارگاه بالا انداخته شده است و صعود کننده در هر جای مسیر که بخواهد از صعود دست بکشد میتواند روی هارنس(کمربند ایمنی) خود بنشیند و حمایتچی او را به آرامی فرود بیاورد. در عکس زیر میتوانید نمونه ای از دیواره سرطناب که طراحی و تولید آن توسط گروه بامداد انجام گردیده را ببینید.

درباره سرطناب بیشتر بدانید:
سرطناب یا «سختی مسیر» عمده‌ترین رشتهٔ سنگ‌نوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را بالا می‌رود و در هنگام صعود، طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک‌به‌یک در حمایت‌های میانی (اسلینگ) می‌اندازد. امتیاز فرد با شمار گیره‌هایی که گرفته‌است مشخص می‌شود. در صورت تساوی در دو شرکت کننده درگرفتن گیره‌ها (در مرحله فینال) امتیاز را با توجه به زمان به فرد صعود کننده می‌دهند. یعنی هر چه مدت زمان صعود کمتر باشد امتیاز بیشتری دارد.

یک مسابقه سرطناب معمولا شامل مراحل زیر است:

الف) مرحله مقدماتی، که باید بر روی دو مسیر غیرهمسان برای هر گروه شروع و دسته برگزار شود. هر دوی این مسیرها باید از درجه فنی یکسان و ویژگی‌های مشابهی برخوردار باشد و زمان صعود در این مرحله 1 دقیقه است.

ب) مرحله نیمه نهایی که بر روی یک مسیر برای هردسته برگزار می‌شود؛ و زمان صعود در این مرحله 3 دقیقه است..

ج) مرحله نهایی که بر روی یک مسیر برای هردسته برگزار میشود و زمان صعود در این مرحله 3 دقیقه است. در صورت بروز حوادث پیش‌بینی نشده، رییس هیات داوری می‌تواند یکی از مراحل مسابقه را حذف نماید.

سازه دیواره و گیره‌های صعود باید با استانداردهای تعیین شده در بخش ۳( قوانین عمومی داوری)* مطابقت داشته باشند. سطح دیواره باید این امکان را ایجاد کند که هر مسیر حداقل ۱۵ متر طول و سه متر عرض داشته باشد. بنابه تشخیص رییس هیات داوری، عرض کمتر از ۳ متر می‌تواند برای بخش‌های محدودی از دیواره قابل قبول باشد.

اگر مرحله مقدماتی شامل دو دسته مسیرهای مقدماتی و دو گروه شروع باشد (یعنی 1 مسیر – م) آنگاه هر دسته مسیرها باید با ویژگی‌های مشابه (سبک و خط سیر) ایجاد شوند و درجه مجموع هر گروه مشابه باشد.

تمامی تجهیزات فنی مورد استفاده در مسابقات سرطناب باید دارای استانداردهای مربوطه تعیین شده باشد. گیره‌های هر مسیر باید به‌صورت متناوب به تصمیم داور و با مشورت سرطراح، پاکسازی شوند. حداکثر تعداد تلاش‌ها پیش از تمیز کردن مسیر، ۲۰ تلاش بوده و عمل تمیز نمودن در طول برگزاری آن مرحله، باید به تناوب و در زمان‌های مساوی، انجام شود.